Theatergroep Hilaria is een feest voor jong en oud. Wij zijn gespecialiseerd in schoolvoorstellingen en het theater. Onze voorstellingen zijn geschikt voor de hele familie. Binnen of buiten het maakt ons niet uit, in de aula of gymzaal van de school, buiten op straat of in een openluchttheater en ook op festivals kunnen wij onze voorstellingen uitvoeren tot een hilarisch spektakel..
Hilaria maakt voorstellingen die voor de kinderen goed te begrijpen zijn, maar ook voor volwassenen nog interessant en leuk zijn. Dat doen ze door het visueel te houden, niet te veel tekst en veel humor te gebruiken. Daardoor is Hilaria zowel op scholen, als in (openlucht) theaters als op festivals een vaak graag geziene gast.
In 1986 zijn wij op straat begonnen met hele kleine acts (toneelstukjes) te spelen. Eerst maar een paar minuten achter elkaar maar langzaam aan werden de stukjes langer en beter en durfden we wat meer.
In juni 1988 wonnen we daarmee "de Mooi Weer spelen", een straatfestival in Delft.
Vanaf dat moment werden we opeens ook voor andere festivals gevraagd en ook betaald als we ergens kwamen optreden. We hoefden toen niet meer "met de pet rond" en dat was het echte begin.
Eerst speelden we alleen op straat!
In die tijd speelden we eigenlijk alleen maar op straat. Dat is zomers leuk, maar in de winter te koud. Er zijn dan ook bijna geen festivals en dus ook geen optredens. Na een jaartje werden we ook af en toe voor theaters en scholen gevraagd en zo kregen we ook in de wintertijd steeds meer optredens.
Op een gegeven moment kregen we het zo druk dat we in 1990 onze banen (we waren allebei leerkracht) hebben opgezegd. Best wel spannend want we wisten toen natuurlijk nog niet of we genoeg optredens zouden krijgen om van te leven en of we het echt wel zouden kunnen volhouden om elke keer weer iets nieuws te verzinnen.
Op een gegeven moment kregen we het zo druk dat we in 1990 onze banen (we waren allebei leerkracht) hebben opgezegd. Best wel spannend want we wisten toen natuurlijk nog niet of we genoeg optredens zouden krijgen om van te leven en of we het echt wel zouden kunnen volhouden om elke keer weer iets nieuws te verzinnen.
Het is nog altijd leuk!
De meeste voorstellingen spelen we in Nederland en België maar doordat we niet veel tekst gebruiken en er bij ons veel te zien is, zijn we ook in Duitsland, Canada en Japan geweest.
Het is geweldig om theater te maken. Je komt daardoor op heel veel plaatsen en ontmoet allerlei verschillende mensen. Het is heerlijk om mensen te boeien, aan het lachen te maken en het is fijn om applaus te krijgen.
Je bent wel veel aan het reizen!Er zijn natuurlijk ook wel minder leuke dingen; het reizen bijvoorbeeld. In het begin vind je dat wel interessant, maar na een tijdje gaat de lol daar wel van af. Het slapen in hotels vinden wij ook minder prettig; je moet elke keer wennen aan een ander bed en kamer en vaak is het in een hotel onrustig of rumoerig door mensen die heel vroeg opstaan, laat aankomen of gewoon herrie op de gang maken. Dan slaap je niet goed en ben je niet goed uitgerust voor de volgende dag met optredens. Na een tijdje ga je ook je vrouw en kinderen missen (en zij ons ook als het goed is!).
De verhalen maken we zelf...
We verzinnen alles zelf. We schreven al dat we weinig tekst gebruiken. We weten wel ongeveer wat we willen gaan zeggen omdat we weten wat er gaat gebeuren. We leren echter geen zinnen uit ons hoofd maar zeggen elke keer ongeveer hetzelfde maar dan met andere zinnen of woorden.
Dat komt eigenlijk omdat we op straat zijn begonnen en we ook geen echte acteurs zijn die een bestaande rol uit hun hoofd moeten leren. Op straat moet je veel improviseren omdat er elk moment iets geks of onverwachts kan gebeuren. Als er bijvoorbeeld opeens een hond gaat blaffen, klokken gaan luiden of als er een draaiorgel of een dronken man langskomt, moet je dat eigenlijk gebruiken of daarop weten te reageren. In het begin vonden we dat soms wel moeilijk; nu vinden we dat juist heel leuk. De voorstellingen zijn dus bijna elke keer een beetje anders en het wordt daardoor ook niet saai voor ons, zelfs niet na honderden keren spelen!
Al onze spullen maken we zelf.
Ze zijn vaak gemaakt van kosteloos materiaal, van spullen die de mensen weg doen of gooien omdat ze het niet meer nodig hebben (oude kussens, spullen van het grofvuil en rommelmarkten) maar we kopen ook stoffen voor kleren en spullen om decor of voorwerpen van te kunnen maken. Onze "dieren" maken we meestal van schuimplastic (matras). Dit vinden we heel leuk om te doen en we zijn zelfs nu nog iedere keer verbaasd over hoe mooi het kan bewegen. Met een zaag of mes, wat lijm en verf heb je voor weinig geld een mooi resultaat.
We verzamelen van alles om dingen van te kunnen maken: Oude leren- en bontjassen, oude vishengels (licht en stevig!), oude gordijnen, knikkers (voor ogen) enz.
We verzinnen alles zelf. We schreven al dat we weinig tekst gebruiken. We weten wel ongeveer wat we willen gaan zeggen omdat we weten wat er gaat gebeuren. We leren echter geen zinnen uit ons hoofd maar zeggen elke keer ongeveer hetzelfde maar dan met andere zinnen of woorden.
Dat komt eigenlijk omdat we op straat zijn begonnen en we ook geen echte acteurs zijn die een bestaande rol uit hun hoofd moeten leren. Op straat moet je veel improviseren omdat er elk moment iets geks of onverwachts kan gebeuren. Als er bijvoorbeeld opeens een hond gaat blaffen, klokken gaan luiden of als er een draaiorgel of een dronken man langskomt, moet je dat eigenlijk gebruiken of daarop weten te reageren. In het begin vonden we dat soms wel moeilijk; nu vinden we dat juist heel leuk. De voorstellingen zijn dus bijna elke keer een beetje anders en het wordt daardoor ook niet saai voor ons, zelfs niet na honderden keren spelen!
Al onze spullen maken we zelf.
We verzamelen van alles om dingen van te kunnen maken: Oude leren- en bontjassen, oude vishengels (licht en stevig!), oude gordijnen, knikkers (voor ogen) enz.
Onze eerste voorstelling..
Onze allereerste voorstelling noemden we "Het Oost-Hilariaans Staatscircus". We speelden allerlei korte circusachtige stukjes en die begeleidden we met live muziek; een grote trommel, een plank, een xylofoon, gong en eigengemaakte klankstaven. We hadden het zodanig gestemd dat het "oosters" klonk omdat dit goed bij onze poppen paste. Deze voorstelling hebben we zo’n 400 keer gespeeld en die spelen we nu niet meer.
We hebben ook een hondenshow!
De riddervoorstelling spelen we het vaakst!
Daarna kwam de riddervoorstelling "Het Jaarfeest van Sint Hilarius". Deze spelen we het vaakst, al jaren. We denken dat we ’m al meer dan 1200 keer hebben gespeeld. Ook daar hebben we elke keer heel veel aan veranderd en doen dat nog steeds, anders zou het saai kunnen worden. Het blijft een feest om te doen maar ook spannend want er doen altijd veel vrijwilligers mee en je weet nooit helemaal zeker of dat goed gaat.
We houden van met water knoeien!
Het amulet heeft wel een heel mooi decor!
Het Amulet spelen we nog niet zo heel lang. Het is een Oosters sprookje welke vooral binnen mooi is als er allerlei lampen op het decor schijnen en je het daardoor nog spannender kan maken.
Fata Morgana is de nieuwste voorstelling
Het is soms moeilijk om weer iets te bedenken maar het kost vooral veel tijd om alles te maken (kijk maar eens naar de foto’s of bouwtekeningen en probeer maar eens voor te stellen als JIJ dit zou willen maken, hoe lang je daar mee bezig zou zijn!
We hebben het leukste beroep van de wereld!
Wij vinden dit het leukste beroep van de wereld. Als jij het ook leuk vindt en je weet niet wat je later wilt worden, denk dan nog maar eens aan onze voorstellingen. Als je niet te bang of verlegen bent, creatief wilt zijn en kan doorzetten, dan is dit misschien ook wel iets voor jou!
Rob en Rob
www.hilaria.nl
